Wydarzenia

Cykl comiesięcznych prezentacji etiud tanecznych młodych artystów tańca z Lublina i regionu zainicjowany przez Lubelski Teatr Tańca. Do prezentacji zapraszane są utalentowane osoby zaangażowane w działania taneczne, między innymi nagrodzone podczas Ogólnopolskich Konkursów Tanecznych „Miniatury” czy „Balans”.

Lubelski Teatr Tańca od wielu lat stara się, aby lubelskie środowisko tańca miało możliwość rozwoju, własnych prezentacji i wsparcia ze strony profesjonalnego zespołu twórców i organizatorów. Młodzi tancerze/tancerki, początkujący choreografowie/choreografki stanowią bardzo ważny obszar współpracy, bo to właśnie Ci młodzi ludzie za jakiś czas będą głównym punktem na mapie tanecznej naszego miasta i regionu.

PROGRAM MARCOWEJ EDYCJI:

Nie miejsce lecz stan
choreografia, wykonanie: Agnieszka Sikorska
Praca jest wyrazem osobistego procesu odzyskiwania poczucia bezpieczeństwa, odbudowy zatartych lub też nigdy nie wytworzonych szlaków, konstrukcji wewnętrznego domu. Artystka pragnie poprzez nią napisać własną historię i zrobić miejsce na nowe, podkreślając tym samym jak w czasach niepewności, kryzysów ekonomicznych, militarnych i klimatycznych, ciało może stanowić nasz jedyny pewny dom.

Błyski wspomnień o domu
choreografia, wykonanie: Olesya Seraya; muzyka: Hania Rani, Elvis Presley
Magiczny realizm. Solo o domu. Etiuda opiera się na wspomnieniach miejsca i wydarzeń z wczesnego dzieciństwa artystki. Zanurzając się w tej przestrzeni, tancerka wchodzi z nią w interakcję tak, jak to było dawno temu i wnosi do tego doświadczenia nowe kolory, metaforę, zabawę.

Drżenie
choreografia, wykonanie: Justyna Ćwiklińska-Ignatiuk
Rzeczywistość, w której istniejemy to nieustający spektakl drgań. Poruszające się atomy, wyzwolona muzyka uwięziona w instrumentach, każde uderzenie serca. Drżenie to stan, poprzez który nasze ciało dąży do odnalezienia równowagi. Odruch ten został w nim genetycznie zakodowany, jako naturalny mechanizm uwalniania głębokich napięć w mięśniach. Drżymy z zimna, ze strachu, w chwilach emocjonalnych uniesień, z tęsknoty, w oczekiwaniu, z ekscytacji i podczas przekraczania progu pomiędzy jawą, a snem. Etiuda „Drżenie” to próba przyjrzenia się temu zjawisku. Choreografka poszukuje spektrum drgań jej języka ruchowego, przygląda się reakcjom własnego ciała na bodźce, szukając tym samym centralnego punktu odniesienia. Brak tu historii i logicznego ciągu wydarzeń. 

SPRT II choreografia, wykonanie: Anastazja Yembulajeva; muzyka: Wardruna – Helvegen
Duch oporu napotyka granice własnych przekonań. Wojownik powracający do domu czy głupiec zaplątany we własne sieci? Czy to walka o wolność? A może iluzja istniejąca na styku naszych światów? Odpuść i bądź w przestrzeni między wdechem a wydechem.

Cycles
choreografia, wykonanie: Maria Micek
Krążymy. Dzień za dniem. Raz po raz. / To co odchodzi wkrótce powraca. / W to samo miejsce, ale już inne. / I my jesteśmy inni. Za każdym razem. / Koniec daje początek.