Wydarzenia

kurator: Mateusz Włodarek
wystawie towarzyszy ścieżka dźwiękowa autorstwa Stasia Czekalskiego

Mieszane emocje i sprzeczne pragnienia – strach spleciony z pożądaniem, nadzieja przeplatająca się z rozpaczą – stają się dla Kacpra Tomaszewskiego punktem wyjścia do refleksji nad łzami jako katalizatorem przeżyć. Czerpiąc z osobistych doświadczeń pracy z żałobą, a także zapożyczając tytuł wystawy z utworu Lany Del Rey, artysta postrzega łzy jako magiczne strumienie. Spontaniczne i niezależne od woli, przypominają pierwotny rytuał natury. Przezroczyste, niemal niewidoczne, lecz pełne blasku, w zestawieniu z surową stalą – zimną, twardą, nieugiętą, którą Tomaszewski wykorzystuje w najnowszych pracach – nabierają nowego znaczenia.  Na wystawie prezentowane są rysunki wykonane czarną, srebrną i fioletową kredką. Fiolet – symbol magii i duchowości – nadaje łzom dodatkowy wymiar. Z kolei pojawiające się w pracach cytaty z popkultury to próba oswojenia smutku i trudnych emocji, które są nieodłączną częścią naszego doświadczenia. Obok rysunków znajdują się stalowe płyty z grawerunkami, działające jak lustra – odbijają zarówno emocje, jak i sposoby ich wyrażania w przestrzeni publicznej. Tomaszewski stawia pytanie o to, gdzie kończy się prywatność, a zaczyna potrzeba dzielenia się łzami z innymi. Wśród prezentowanych prac znajduje się także instalacja złożona z ciężkich, organicznych form inspirowanych kamieniami oraz zimnej stali, wzajemnie się przenikających. To fontanna emocji, nawiązująca do słów Owidiusza: „Hades jest pełen łez”.

Kacper Tomaszewski (ur. 1999) – artysta wizualny, twórca instalacji, obiektów, malarstwa i fotografii. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W swojej praktyce bada relacje międzygatunkowe oraz intymne zależności między ludźmi a innymi istotami. Interesują go formy troski, opieki, smutku i żałoby, które pojawiają się w tych relacjach – zarówno na poziomie emocjonalnym, jak i materialnym. Jego prace eksplorują to, co kruche, porzucone, niewidzialne – momenty delikatności i utraty, marginalizowane formy istnienia, emocje i obecności, które wymykają się językowi i uwadze.