Miejsca

Zamek lubelski ufundował Kazimierz III Wielki w miejscu wcześniejszej warowni. Z najstarszych budowli zachowały się: obronno-mieszkalna wieża romańska z pocz. XIII w. oraz kaplica Trójcy Świętej z I poł. XIV w. W latach 1823-26 na wzgórzu zamkowym wybudowano więzienie karne w stylu neogotyckim. Podczas II wojny światowej zamek pełnił rolę więzienia hitlerowskiego. Po wkroczeniu wojsk radzieckich więzienie przejęło NKWD. Od 1957 r. funkcjonuje tu Muzeum Lubelskie, które w 2020 roku zostało podniesione do rangi Muzeum Narodowego.

WYSTAWY STAŁE:

Malarstwo Europejskie i Sztuka Zdobnicza XVI-XIX w.
Ekspozycja Malarstwo Europejskie i Sztuka Zdobnicza XVI-XIX w. obejmuje obrazy mistrzów holenderskich, flamandzkich, włoskich, niemieckich i francuskich. Biegnąca równolegle prezentacja sztuki zdobniczej zawiera obiekty rzemiosła polskiego i obcego od XVI do XX w. Trybunał Koronny w dziejach Rzeczypospolitej (1578-1794) prezentuje m.in. postacie marszałków i deputatów trybunalskich, a wyjątkową grupą są wizerunki królów polskich. Niezwykłym obiektem jest legendarny „stół z czarcią łapą”. Kolejne galerie to: Galeria Malarstwa Cerkiewnego, Historia Uzbrojenia i Malarstwo Batalistyczne, Galeria Malarstwa Polskiego XIX-XX w., gdzie punktem centralnym jest monumentalny obraz Jana Matejki „Unia Lubelska”, następne – Grupa Zamek i Awangarda, Galeria im. Ireny Hochman i Tadeusza Mysłowskiego. Pozostałe ekspozycje to: Śladami przeszłości. Najdawniejsze Dzieje Ziemi Lubelskiej, Monety i medale na ziemiach polskich X–XX w. oraz Sztuka Ludowa Regionu Lubelskiego.

WYSTAWY CZASOWE:

26.04.2025 – 5.10.2025
Co babie do pędzla?! Artystki polskie 1850–1950
kuratorka: Bożena Kasperowicz
Przełom XIX i XX w. to czas najbardziej dynamicznych przemian kobiecej obecności w sferze sztuki. Pokolenie kobiet żyjących pod zaborami, pozbawione było możliwości kształcenia akademickiego. Dopiero na początku wieku XX sztuka kobiet zaczęła funkcjonować jako zjawisko samoistne, zyskując coraz większe uznanie. Na Zamku Lubelskim zaprezentowanych jest kilkaset dzieł sztuki stworzonych przez 133 działające w kraju i za granicą artystki, m.in.: Olgę Boznańską, Zofię Stryjeńską, Melę Muter, Alicję Halicką, Annę Bilińską, Magdalenę Gross, Annę Rajecką, Katarzynę Kobro, Anielę Pająkównę, Ewę Łunkiewicz-Rogoyską, Małgorzatę Ładę-Maciągową, Wandę Chełmońską, Esterę Karp, Dorę Biankę i Teresę Roszkowską. Zgromadzone dzieła pochodzą z kolekcji prywatnych oraz ze zbiorów muzealnych, z Polski, Francji i Luksemburga. Znaczna część prac nie była dotychczas eksponowana.

Tamara Łempicka – ponad granicami
Dzieła zakupiono do zbiorów z kolekcji Victora Manuela Contrerasa. Przekrojowy charakter prac reprezentuje wszystkie okresy twórczości malarki. W latach 30. posługiwała się ona mocnym rysunkiem, wyrazistym światłocieniem, surową formą oraz ostrymi kolorami. W obiektach z lat 40. odnaleźć można wpływy sztuki dawnej, zaś lata 50. i 60. ukazują jej nowy język malarski. Najnowsze obrazy, z lat 70. i 80. XX w., uwidaczniają kolejny przełom w malarstwie artystki.