Wydarzenia
Zobacz wszystkie29. Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca
różne lokalizacje
zniżki – karnety taniec to my, zakup min. 2 biletów
Bilety:
40/50 zł za spektakle w sali widowiskowej ck i teatrze starym / 80-120 zł za spektakle w sali operowej csk / 30 zł za pozostałe spektakle
Terminy:
2025-11-06 — 2025-11-11
Jedno z najważniejszych wydarzeń tanecznych w Polsce. Festiwal powstał jako przestrzeń dla różnorodnych głosów artystycznych i koncepcyjnych, a jego siłą pozostaje ciągłość i otwartość na zmieniający się świat. W tym roku głównym gościem MSTT będzie Scottish Dance Theatre, który wystąpi po raz pierwszy w Polsce. Ich obecność to efekt obchodów UK/Poland Season 2025. Stałym partnerem MSTT pozostaje sieć Aerowaves, której wybrani artyści prezentują w Lublinie najciekawsze europejskie trendy choreograficzne. Ważną częścią programu jest także moduł Młoda Generacja, prezentujący młodych polskich artystów oraz ich dialog z doświadczonymi mistrzami. Istotną częścią programu pozostaje obecność artystów z Europy Wschodniej, zwłaszcza Ukrainy i Gruzji.
PROGRAM:
6.11 / czwartek
godz. 11.00 / 19.00 – Jasmine Ellis Projects – reality warping
Sala Widowiskowa CK
godz. 12.00 – spotkanie z artystami
Sala Widowiskowa CK
7.11 / piątek
godz. 19.00 – Renata Piotrowska-Auffret, Martina Hajdyla Lacová – Second practice
Sala Widowiskowa CK
godz. 20.30 – Olha Kebas – EXIST & EXIT
Sala Czarna CK
8.11 / sobota
godz. 16.00 – Slippery Art Project – Within a thousand suns
Galeria Labirynt / Sala Czarna
godz. 18.00 – Scottish Dance Theatre – Moving Cloud; The Flock
Sala Operowa CSK
godz. 20.00 – Meno Ir Mokslo Laboratorja – A dance for washing mashine and a mother
Sala Widowiskowa CK
godz. 21.00 – Dorine Mugisha – Akanana Sweet Banana
Sala Czarna CK
9.11 / niedziela
godz. 17.30 – Młoda Generacja – prezentacje młodych tancerzy z Polski
ACKiM „Chatka Żaka”
godz. 19.30 – Mele Broomes – Through warm temperatures
Sala Widowiskowa CK
godz. 21.00 – Circe Platform – Until the tongue speaks
Sala Czarna CK
10.11 / poniedziałek
godz. 18.00 – cie. toula limnaios – staubkinder
ACKiM „Chatka Żaka”
godz. 20.00 – La Chachi – Taranto aleatorio
Sala Widowiskowa CK
godz. 21.00 – Mark Bleakley – Dance makes the floor
Sala Kameralna CK
After party
11.11 / wtorek
godz. 16.00 – Teatr Tańca Zawirowania – Terytorium
Teatr Stary
godz. 18.00 – Production Xx: Julie Botet, Simon Le Borgne, Max Gomard, Philomène Jander, Zoé Lakhnati & Ulysse Zan – Gush is great
ACKiM „Chatka Żaka”
godz. 20.00 – Solène Weinachter – After All
Sala Widowiskowa CK
WARSZTATY
Na warsztaty obowiązują zapisy. Szczegółowe informacje na mstt.pl
9-10.11 / niedziela-poniedziałek
Centrum Kultury
Masterclass – Scottish Dance Theatre: Joan Clevillé
8-11.11 / sobota-wtorek
Centrum Kultury
Warsztaty tańca współczesnego: Mele Broomes, Greta Grinevičiūtė, Martina Hajdy Lackova, Toula Limnaios
9.11 / niedziela
Whacking: Dorine Mugisha
Centrum Kultury
Warsztat kreatywnej jazdy na łyżworolkach: Oktawia Ścibior i Samory Ba
Galeria Labirynt
Jasmine Ellis Projects – reality warping (Niemcy)

reżyseria, choreografia: Jasmine Ellis; kompozycja: Olicía; scenografia: Nanako Oizumi; kostiumy: Sarah Kaldewey; występują: Breeanne Saxton, Lukas Malkowski, Merryn Kritzinger, Nicholas Garlo; muzyka na żywo: Anna-Lucia Rupp, Fama M’Boup W świecie, w którym nasze zdolności adaptacyjne muszą mierzyć się ze sztuczną inteligencją i cyfrowym wizerunkiem nas samych – tańczymy, śpiewamy, wchodzimy w interakcję z rozszerzoną rzeczywistością. Dysonans pomiędzy realnością, percepcją i konstruktem społecznym zostaje zakwestionowany poprzez dziecięce zdziwienie i figlarność.
Renata Piotrowska-Auffret, Martina Hajdyla Lacová – Second practice (Polska / Czechy)

koncepcja, tekst: Renata Piotrowska-Auffret; choreografia: Martina Hajdyla Lacová, Renata Piotrowska-Auffret; kostiumy, scenografia: Natalie Rajnišová; taniec: Martina Hajdyla Lacová
Wielu z nas żyje w stanie permanentnego zmęczenia. W takim kontekście prosty gest zatrzymania się, wsłuchania w siebie oraz podążania za własnym ciałem i pragnieniami może stać się aktem politycznym. Z tymi doświadczeniami na scenę wychodzi Martina Hajdyla Lacová – kobieta, tancerka i matka trójki małych dzieci. Jej ciało niesie w sobie wiele historii, czerpiąc z lat doświadczenia.
Olha Kebas – EXIST & EXIT (Ukraina)

pomysł, taniec: Olha Kebas; scenariusz: Olha Kebas, Przemysław Prasnowski; reżyseria: Przemysław Prasnowski
Tytułowa gra słów ma skłaniać do zastanowienia się nad tym, jak powstaje historia, co istnieje w rzeczywistości, a co jest tylko iluzją. Czy kultura i sztuka przyczyniają się do rozwoju społeczeństwa, czy są w stanie przełamać impas i przezwyciężyć kryzys? Spektakl oparty jest na prawdziwych wydarzeniach z życia jednej rodziny, ale takich historii w Ukrainie są dziesiątki tysięcy. To historia pełna bólu, ale też siły, pewności siebie i miłości.
Slippery Art Project – Within a thousand suns (Francja)

koncepcja, choreografia, wykonanie: Oktawia Ścibior, Samory Ba; kompozycja muzyczna: Juan Cristóbal Saavedra; dramaturgia: Lou Cope
Wywodzący się z wyczynowego łyżwiarstwa figurowego Oktawia Ścibior i Samory Ba tworzą eksperymentalne prace choreograficzne i wizualne, rozwijane przez cztery lata radykalnych działań z łyżworolkami i kulami. Wychodząc od wyjątkowej mechaniki ślizgu, spektakl odsłania hybrydowy język tańca kształtowany przez nietypową mobilność wykonawców.
Scottish Dance Theatre – Moving Cloud (Szkocja)
choreografia: Sofia Nappi; kierownictwo muzyczne: Donald Shaw; kompozycja: Donald Shaw & TRIP

Ekscytujące spotkanie współczesnego tańca i tradycyjnej muzyki. Nowej choreografii autorstwa uznanej choreografki Sofii Nappi towarzyszy ścieżka dźwiękowa składająca się z ludowej muzyki szkockiej, skomponowanej przez TRIP, LYRE LYRE, Cormaca Byrne’a, Grega Lawsona, Charliego Stewarta i Innesa White’a.
Scottish Dance Theatre – The Flock (Szkocja)
koncepcja, reżyseria: Roser López Espinosa; choreografia: Roser López Espinosa we współpracy z tancerkami i tancerzami
Tancerki i tancerze wyruszają w akrobatyczną podróż inspirowaną epicką migracją ptaków. Taniec współczesny zderza się z tradycyjną muzyką celtycką – w potężnej, radosnej fuzji. To przygoda wspólnego ruchu i wspólnego celu: lot przez bezkresne krajobrazy, przez rozległe niebo.
Meno Ir Mokslo Laboratorja – A dance for washing mashine and a mother (Litwa)
koncepcja, choreografia, taniec: Greta Grinevičiūtė, Andrius Katinas; kompozycja: Agnė Matulevičiūtė; dramaturgia: Kristina Steiblytė, Sigita Ivaškaitė

Intymny spektakl o pamięci, nieobecności i próbie odtworzenia relacji z matką, której wspomnienie zatarło się w czasie. Taniec staje się tu formą rozmowy, która nigdy się nie odbyła. To druga część tryptyku rozpoczętego spektaklem „Taniec dla odkurzacza i ojca”, kontynuująca refleksję nad rodzinnymi więziami i ich brakiem.
Dorine Mugisha – Akanana Sweet Banana (Szkocja)
Autobiograficzny spektakl, w którym artystka mierzy się z dorastaniem w środowisku wielokulturowym – między różnymi ludźmi, miejscami i instytucjami. To podróż w stronę samopoznania i akceptacji. Na scenie artystka wciela się w postaci, które ją ukształtowały – i przygląda się temu, co w niej poruszyły.
Młoda Generacja:
Zuzanna Fit – Solo na strunie
Ciało tancerza – jest jak instrument: codziennie nastrajane, szarpane, poddawane wibracjom, uderzeniom, nagłym uniesieniom i zmianom nastroju. Jeśli chcesz zobaczyć muzykę – popatrz na taniec.
Oskar Kusiołek, Karolina Klasa, Nicola Gremplica – Nikt znikąd
Obraz przedstawiający historię trojga ludzi, którzy szukają prawdy o samych sobie we współczesnym świecie. Łączy ich wspólny cel, ale każdy z nich chce go osiągnąć w inny sposób.
Marina Sato – Escape room
Głównym założeniem jest dotarcie do celu poprzez pokonanie przeszkód, znajdujących się w poszczególnych pokojach. Podążając za tą myślą, żaden ruch nie jest przypadkowy, jest elementem gry.
Maja Strokoń – (un)controlled flow
Podróż przez momenty, w których ruch balansuje na granicy improwizacji i precyzji, instynktu i świadomej decyzji. Swoboda splata się z formą w nieustannym przepływie. Ciało porusza się jak rzeka – chwilami płynie spokojnie i łagodnie, a zaraz potem porywa je rwący nurt emocji.
Maja Bilek – Fig Tree
Choreografia przedstawia wewnętrzne zmagania, presję podejmowania kluczowych decyzji życiowych. To poszukiwanie odpowiedzi, balansowanie między różnymi możliwymi ścieżkami, które można obrać.
Julia Buczynska – Sometimes I Hear My Voice
Ruchowa próba wyzwolenia kobiecego ciała z kategorii estetycznych, kontekstów narracyjnych i legislacyjnych narzucanych przez męskie spojrzenie – wciąż dominujących w sztukach plastycznych, kulturze, popkulturze i życiu społecznym.
Mele Broomes – Through warm temperatures (Szkocja)
koncepcja, choreografia, współkompozycja: Mele Broomes; współkompozycja, współpraca muzyczna: Simone Seales; wykonanie: Mele Broomes, Kimberley Mandindo, Marios Ento-Engkolo, MC Lafittee, Salma Francoise

Spektakl przywołuje dziedzictwo oleju rycynowego – naturalnego remedium, eliksiru i historycznego surowca przenikającego granice. Zaprasza w podróż do ponownego połączenia z naturą i z własnym ciałem. Splatając wokal i taniec, praca przechodzi od medytacyjnych gestów do nieskrępowanej ekspresji, prowadząc ku samoakceptacji.
Circe Platform – Until the tongue speaks (Gruzja)
reżyseria, koncepcja: Maka Kiladze; choreografia, taniec: Natalia Kukuladze
Widoczność kobiet – widoczność ich historii – pozostaje problemem nierozwiązywalnym nawet w świecie nowoczesnych technologii. Kobiety, które niegdyś zniknęły z przestrzeni publicznych, dziś zdają się do nich powracać – do przestrzeni, do których nigdy nie należały.
cie. toula limnaios – staubkinder (Niemcy)
koncepcja, choreografia, przestrzeń, kostiumy: Toula Limnaios; taniec, kreacja: Rafael Abreu, Daniel Afonso, Francesca Bedin, Felix Deepen, Karolina Kardasz, Enno Kleinehanding, Amandine Lamouroux, Alessia Vinotto
Spektakl wyrasta z muzyki Gustava Mahlera i poświęcony jest „dzieciom kurzu” – nam samym. Ich ślad głęboko osadza się w pamięci, zarówno indywidualnej, jak i zbiorowej. Widzów porywa absurdalny, dezorientujący świat: z krytycznymi aspektami teraźniejszości i tą niepewną przestrzenią zwaną przyszłością.
La Chachi – Taranto aleatorio (Hiszpania)
reżyseria, choreografia, wykonanie, kompozycja, przestrzeń dźwiękowa i wokalna, kostiumy, scenografia: María del Mar Suárez; śpiew: Lola Dolores

Dwie kobiety jedzą pestki słonecznika – w parku, przed domem, na podwórku. Dzielą wspólną przestrzeń, rozmowę, intymność ciszy. Nagle śpiew i taniec przerywają zwyczajność i wprowadzają magię. W zawieszonym, enigmatycznym czasie rodzi się choreografia – najpierw jako subtelny wir, który z czasem staje się tornadem.
Mark Bleakley – Dance makes the floor (Szkocja)
koncepcja, wykonanie: Mark Bleakley; taniec: Kirstin Halliday, Lewis Normand, Jennifer Steele, The Line Dancers z Dixon Community Centre
Jeśli parkiet płonie – czym go podsycić? Trzy osoby performujące pracują z interaktywną oprawą dźwiękową, która uruchamia muzykę tylko wtedy, gdy parkiet jest w ruchu. To zapraszający do zabawy performans, w którym publiczność może najpierw się przyglądać, a potem dołączyć do tworzenia – „dokładając do ognia” własne ciała i taneczne ruchy.
Teatr Tańca Zawirowania – Terytorium
koncept, choreografia: Karolina Kroczak; wykonanie: Elwira Piorun, Magdalena Agata Wójcik
Spektakl o potrzebie definiowania swojej tożsamości w perspektywie czasu i przestrzeni. Na scenie zobaczymy dwie kobiety, które nie tylko rywalizują o uwagę widza, ale także zmagają się z własnym obrazem doskonałości, który przemija lub któremu nie mogą sprostać.
Production Xx – Gush is great
choreografia: Julie Botet, Simon Le Borgne, Max Gomard, Philomène Jander, Zoé Lakhnati, Ulysse Zangs; wykonanie: Julie Botet, Simon Le Borgne / Tom Levy, Max Gomard, Philomène Jander / Eva Galmel, Zoé Lakhnati
Oda do powolności i prostoty, odpowiedź na lęki pokoleniowe. Powolność staje się wyborem – niemal gestem politycznym: próbą rozciągnięcia czasu, sprzeciwu wobec pośpiechu regulującego nasze relacje z rzeczami i ludźmi, a także ćwiczeniem oszczędności środków.
Solène Weinachter – After All
reżyseria, wykonanie: Solène Weinachter; scenografia: Mathias Strahm
Celebracja naszej kruchej i odważnej egzystencji, która – za pomocą tańca, teatru, opowieści i komedii – zadaje pytanie: jak radzimy sobie z końcem? Badając różne obrzędy żałobne – te, które praktykujemy, te, które utraciliśmy, i te, które dopiero powstaną – choreografka mierzy się wprost z naszym przejściem między światami.