Wydarzenia

W 45. rocznicę Lubelskiego Lipca świadkowie historii opowiedzą o narodzinach ruchu społecznego „Solidarność”. Bohaterami są Ewa Kulik-Bielińska, Bogdan Borusewicz i Andrzej Sokołowski. Bohaterowie 1980 roku postarają się przywołać ducha tamtych dni, ducha najpiękniejszej rewolucji w XX wieku. Swoimi słowami opowiedzą o narodzinach Solidarności w Gdańsku, w Warszawie i w Lublinie. Czy po 45 latach uda nam się przywołać ducha tamtych dni?

Bogdan Borusewicz – w sierpniu 1980 r. był głównym inicjatorem strajku w Stoczni Gdańskiej oraz współautorem 21 postulatów. Po wprowadzeniu stanu wojennego, ukrywał się przed SB. Działał w podziemnej „Solidarności” i organizował druk wydawnictw drugiego obiegu. W 1986 został aresztowany, a po kilku miesiącach wyszedł na mocy amnestii. W III RP został aktywnym politykiem, wielokrotnie sprawował mandat posła i senatora. Jest związany z Lublinem. W latach 70-tych studiował historię na KUL, gdzie wspólnie z Januszem Krupskim i Piotrem Jeglińskim zainicjowali rewolucję powielaczy, czyli druk wydawnictw poza cenzurą.

Ewa Kulik-Bielińska – działaczka opozycji w okresie PRL i redaktorka podziemnych czasopism. W latach 1977–1980 była rzeczniczką krakowskiego Studenckiego Komitetu Solidarności. W 1980 przeniosła się do Warszawy. Po aresztowaniu w sierpniu Jacka Kuronia prowadziła w jego mieszkaniu biuro informacyjne, odbierając doniesienia o strajkach i przekazując je zachodnim agencjom prasowym. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizowała struktury podziemnej „Solidarności”. Była m.in. odpowiedzialna za bezpieczeństwo poszukiwanych przez SB liderów związku Zbigniewa Bujaka i Wiktora Kulerskiego. W III RP zaangażowana w działalność organizacji pozarządowych. W 2000 r. została dyrektorką ds. informacji i rozwoju w Fundacji Batorego. W 2010 powołana na dyrektorkę tej fundacji. Od 2014 prezes European Foundation Centre.

Andrzej Sokołowski – przez wiele lat pracował w WSK PZL Świdnik. Był uczestnikiem strajku w 1980 roku, a po sierpniu współorganizował komitety założycielskie związku „Solidarność” w regionie lubelskim. Był jednym z przywódców strajku w WSK Świdnik, który zorganizowano w proteście przeciwko decyzji o wprowadzeniu stanu wojennego. Za działalność związkową wyrzucono go z pracy 17 grudnia 1981. W podziemiu drukował i kolportował pismo „Grot”. Związany z podziemnym Radiem Solidarność. W 1984 r. aresztowany i przetrzymywany w aresztach w Lublinie i Warszawie. W latach 80. w jego domu SB przeprowadziła ok. 30 rewizji. W 1989 został przewodniczącym Komitetu Obywatelskiego „S” w Świdniku. Od 2006 r. na emeryturze.